مدح و شهادت امام حسن عسگری علیهالسلام
سـامـرا در دل خـود داغ فـراوان دارد هر شـبـش منظـره شـام غـریـبان دارد سامـرا شهـر عجـیـبی ست خـدا میداند تو کریمی و به پیش تو جهان مفلس بود شد طلا از نفست هر که ز جنس مس بود قسمت این بود جهان تار و مه آلود شود عاشقی جلوۀ خود را ز تب و تاب تو یافت سامرا رونق از آن خانه و سرداب تو یافت سـومـیـن ابـن رضـای حــرم ســاداتـی قصه آنجاست که این دهر می ناب نداشت از شب تیره این شهر که مهتاب نداشت روضه میخواند و گریزی به لب عطشان داشت |